تدریس مشترک، رویکردی نوین به تدریس
کد مقاله : 1274-HMA
نویسندگان
سیده یلدا موسوی بهبید *1، عصمت مطهرنژاد2، شهناز درویشی3
1دانشگاه فرهنگیان پردیس فاطمه زهرا (س)
2عضو هیئت علمی. گروه علوم تربیتی. دانشگاه فرهنگیان خوزستان. اهواز
3آموزش و پرورش ناحیه 2 اهواز
چکیده مقاله
با پیشرفت فنّاوری و به دنبال آن ارتقای سطح دانش غیررسمی، به روش‌های تدریس نوین به‌منظور بازدهی و بهره‌وری هرچه‌تمام‌تر فرایند آموزش در مدارس نیاز است. لذا نگارندگان تصمیم به ارائه مطالعه حاضر باهدف آشنایی با شیوه نوین تدریس، تدریس مشترک و نمایان کردن میزان اثربخشی این شیوه تدریس بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و میزان بازدهی فرایند تدریس گرفته اند. تدریس مشترک، مربیگری یا تدریس بر پایه تقسیم‌کار، غالباً مابین دو معلم است؛ که مشترکاً درکلاسی واحد مشغول به تدریس‌اند و در تصمیم‌گیری، سازمان‌دهی، آموزش و ارزیابی در گروه دانش آموزان اشتراک دارند؛ این شیوه بر پایه تحقیقات انجام‌شده داخلی و خارجی تأثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارد. در این مقاله به روش کتابخانه‌ای به بررسی شیوه تدریس مشترک پرداخته‌شده است و نتایج حاصله با نتایج تحقیقات ماقبل همسو است. در مقاله حاضر سعی بر آن است که موجبات آشنایی و علاقه‌مندی دانشجو معلمان به این شیوه تدریس فراهم گردد و در آینده‌ای نه‌چندان دور دانشجو معلمان، شیوه تدریس مشترک را در مدارس به‌کارگیرند. لازم به ذکر است تحقیق حاضر بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی است.
کلیدواژه ها
تدریس مشترک، روش تدریس نوین، مدرسه، پیشرفت تحصیلی، بازدهی فرایند آموزش
وضعیت: پذیرفته شده