قصّهگویی روش فعّال و نوین تربیتی در دوره دبستان و پیش دبستانی |
کد مقاله : 1263-HMA |
نویسندگان |
زهرا شهولی کوشوری * دانشگاه فرهنگیان پردیس فاطمه زهرا اهواز |
چکیده مقاله |
سنت قصّهگویی به اندازه عمر انسان قدمت داشته و بر تمامی راههای تعلیمی و تربیتی سبقت دارد. قصّهگویی عمل گفتن یک قصّه با صدا یا زبان نشانه به روش سرگرم کننده، موثر و برانگیزانندهی احساسات است. این مقاله با هدف بررسی روش قصّهگویی به عنوان یک روش فعّال و نوین تربیتی در دوره دبستان و پیش دبستانی و با روش توصیفی- تحلیل محتوا و البته مرور مطالعاتی انجام گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که یکی از مهمترین روشهای فعّال و مشارکتی و متناسب با روحیه و شرایط رشد کودکان و دانشآموزان دبستان روش قصّهگویی است که اگر مطابق استاندارد و به نحو علمی انجام گیرد، قطعاً کارکردهای مهمی در رشد اجتماعی و مهارتی کودکان خواهد داشت. قصّهگویی یکی از شیوههای نوین تدریس است که با درگیر کردن دانشآموز و تحریک کنجکاوی کودک خلاقیت او را افزایش میدهد. کودکان از طریق همانند سازی با الگوهای داستان به تعدیل و اصلاح تصویرهای ذهنی خود میپردازد. قصّهها را میتوان به صورت گفتوگو، ترانه، آواز با موسیقی یا بدون موسیقی، با تصاویر و سایر وسایل ارائه داد از این دیدگاه قصّهگویی ممکن است از منابع شفاهی چاپی و یا ضبط مکانیکی آموخته شود اما یکی از هدفهای آن حتما بایستی سرگرمی باشد. |
کلیدواژه ها |
قصّه، قصّهگویی، تربیت، روش تدریس. |
وضعیت: پذیرفته شده |