رابطه امید اجتماعی و احساس تنهایی اجتماعی: نقش واسطه‌گری حل مسأله اجتماعی
کد مقاله : 1112-HMA
نویسندگان
محسن آربزی *1، حمید بارانی2، پریسا سلامت3
1کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
2دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
3کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده مقاله
چکیده
پژوهش حاضر به دنبال تعیین نقش واسطه‌ای حل مسأله اجتماعی در ارتباط بین امید اجتماعی و احساس تنهایی اجتماعی بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 200 نفر (120 دختر و 80 پسر) از دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهرستان کوار بودند که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های احساس تنهایی اجتماعی (بشارت، 1392)، امید اجتماعی (سیمپسون، 1999) و توانایی حل مسأله اجتماعی (دزوریلا، 1999) پاسخ دادند. به منظور پاسخگویی به سؤالات پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزار Amos-22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که امید اجتماعی علاوه بر این که احساس تنهایی اجتماعی را به صورت منفی پیش‌بینی می‌کند؛ به صورت غیر مستقیم و با کاهش جهت‌گیری و سبک‌های ناکارآمد حل مسأله و افزایش سبک حل مسأله منطقی نیز به کاهش احساس تنهایی اجتماعی کمک می‌کند. یافته‌های پژوهش حاضر به افزایش دانش نظری در رابطه با پیشایندهای احساس تنهایی اجتماعی منجر می‌شود، همچنین به لحاظ کاربردی نیز می‌توان با آموزش امید اجتماعی و حل‌مسأله اجتماعی به کاهش احساس تنهایی اجتماعی کمک نمود.
کلیدواژه ها
امید اجتماعی، احساس تنهایی اجتماعی، حل‌مسأله اجتماعی
وضعیت: پذیرفته شده